İki ayaklı en vahşi insanlar yok mu? Var elbet..

"Sizin için ne kadar önemli bilmiyorum ama ortalama 2 yıldır yaşıyorum, bu çevrelerde bize benzeyen cinslerime neredeyse hiç rastlamıyorum, koca dünyada yalnız yaşamak bazen canımı sıkmıyor değil.. ama durun fazla karamsar olmaya gerek yok, size güzel bir söz de söyleyebilirim bu konuyla iligli, utangaç bir canlıyım, kürkümden pek fark edemezsiniz ama utangaç bir mizacım var, benim bir eşim var, daha da güzeli 4 tane yavrum da var, aslında 6 bebeğim vardı anladığım kadarıyla yeterli beslenemediğim için bir bebeğim ölü doğdu bir diğeri ise ne olduğunu bilmediğim bir patlamadan sonra paramparça oldu. 

Bir sürü canlı üzerimize büyük bir gürültü ile koşuyordu ölü yavrumu korumalıydım, tabiki korkudan titreyen bacaklarımın arasında ağlayan diğer yavrularımıda korumalıydım gittikçe sesler yaklaşıyor ve yavrumun parçalanmasına sebeb olan o korkunç patlamalarda artıyordu  beraberinde... çaresizce oradan hızla kaçıyorum ama durun aslında be çok hızlıyım ama ya bebekler! onlara göre bir koşu temposu ayarlamalıyım...kurtulduk, saklandık, ölmedik, açız, korkuyoruz, titriyouz, soğuk....

Şimdi sessizce karanlık bu oyukta beklemeliyim ama bebek bunlar susmuyorlar günlerdir açlar, açlık nedir bilirmisiniz?

Neredeyse iki gün oldu artık buradan çıkıp bir şeyler getirmeliyim, bebeklerim açlıktan ölmek üzereler, dünya çok tehlikeli bir patlama sesi ile paramparça eden doğa üstü canavarlar! hemde kahkahalar atarak zevk alarak öldüren, iki patisinin üzerinde duranlar var ....

Sanırım evimden biraz uzaklaştım, bebeklerim umarım evden çıkmamışlardır, acil bir şeyler bulmalıyım yoksa hepimiz açlıktan ölüp gideceğiz, hey bir dakika orada birşeyler kıpırdanıyor, evet nihayet işte bebeklerimin yemeği orada, sessizce yaklaşmak lazım, enerjim kalmadı hiç, değil koşmaya aslında yürüyecek bile halim yok ama son bir hamle onu yakalayabilirim.. yakalamalıyım, yoksa ölecek bebeklerim ve ben.

Evet işte bu da son adımım sessiz ve sakin, bekleyin beni bebeklerim ölmeyeksiniz... Hey neler oluyor!!!   

Evet bunlar... ta kendileri, onlar o patlama sesi bunlardan geliyordu, nasılda iki patilerinin üzerinde durabiliyorlar! Fark ettiler beni hemen kaçmalıyım, yaklaşıyorlar, evet evet fark ettiler beni hemen kaçmalıyım, ama ya bebeklerim ve yeme... neyse biraz daha yemek yemeyiz. orada bana bakan neden elindekini bana doğru doğrultuyor...

Hiç bir şey duymuyorum o ses kulaklarımı duymaz hale getirdi, vücudumda bir sıcaklık var.. bu da ne böyle kıpkırmızı ve sıcak benden akıyor, yavrularımı dönünce bununla doyurabilirim belki! Hava karanlık mı oluyor? neden karanlık oldu bir anda, bu canavarlar bana neden saldırdı şunlara bir kaç pençe atayım da akılları başlarına gelsin, bir pençe anca atabildim, sanırım artık bebeklerimi yalnız bırakmak zorunda kalacağım. sevgili eşim yemek için çıkmıştı, onu gördüm, karanlık olmadan üzerime gelen iki ayaklı canavarın üzerindeydi derisi!"